Helaas was dit niet voldoende. Ik wilde vooruit maar mijn lichaam werkte niet mee. Er was totaal geen evenwicht tussen mijn lichaam en mijn geest. Dit is het moment waarbij ik voor de eerste keer in contact kwam met hartcoherentie. Er ging een nieuwe wereld voor mij open. Ik leerde terug een evenwicht te creëren tussen mijn lichaam en mijn geest. Mijn klachten verminderde en de training ging vlotter. Ik begon eindelijk wat resultaat te boeken.

Dit was zo iets interessant! Daar wilde ik meer van weten. Ik ben dan ook de opleiding hartcoherentie coach gaan volgen. En hoe meer ik leerde, hoe meer het mij interesseerde. Ik begon te beseffen dat hartcoherentie niet enkel voor mensen post-covid zeer interessant was, maar voor alle mensen die struggelen met chronische stress (interne en/of externe) en hier al dan niet al symptomen van hebben ontwikkeld . En neem het van mij aan: dat zijn een hele hoop mensen!

Na een jaar revalidatie werd het duidelijk dat ik nooit nog mijn leven aan 160% zou kunnen leven. Ik stagneerde op zo’n 80%. Niet slecht, maar niet voldoende om nog verder als dierenarts te kunnen werken. Dit was een hele opdoffer, maar niet getreurd een andere passie nl. Hartcoherentie was ondertussen al geboren. De beslissing om professioneel met hartcoherentie bezig te zijn en andere mensen te helpen zoals het mij geholpen had, was dan ook heel vlot gemaakt. Zo zie je maar zoals Johan Cruijf het zo mooi zegt: ‘elk nadeel heb z’n voordeel’.